Monday 25 June 2012

ترانه ی سواران-شعری از فدریکو گارسیا لورکا

ترانه ی سواران-شعری از فدریکو گارسیا لورکا

در سایه ی ماه

تازیانه گان ترانه می خوانند.

ای سیاه اسبک!

مرده سوارت را به کجا می بری؟

تازیانه های سخت راهزن بی جان

که هر آنچه داشت

از کف داده است

ای اسبک بی جان!

چه عطر گل یخیست!

در سیاهِ ماه

از پهلوی سیرا مورنا*

خون جاری بود!

ای سیاه اسبک!

مرده سوارت را به کجا می بری؟

شب ستاره گان را می فشرَد

و پهلوی سیاهش را

به تازیانه می گیرد.

در ماه سیاه

فریادی

و برخاسته شعله گان آتش

ای سیاه اسبک!

 

0 comments:

Post a Comment

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More